Leszno

Wikipedia o Lesznie: Leszno (niem. Lissa) jest miastem w województwie wielkopolskim. Miasto to położone jest w zachodniej części Polski, pomiędzy dwoma dużymi centrami gospodarczymi - Poznaniem i Wrocławiem. Zamieszkuje je ok. 64 tys. mieszkańców na powierzchni 31,9 km2, co daje miastu siódmą lokatę pod względem wielkości w województwie.

W Lesznie nie występuje prawny podział administracyjny na dzielnice miejskie i osiedla mieszkaniowe. Miasto jest jednolitą gminą o statusie miasta, a dzielnice i osiedla nie są jednostkami pomocniczymi gminy (art. 5 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 roku). Nazewnictwo dzielnic i osiedli jest nazewnictwem zwyczajowym, powszechnie używanym przez mieszkańców, wynikającym z pewnych uwarunkowań urbanistycznych i historycznych tych terenów.

Pierwsza wzmianka historyczna o Lesznie pochodzi z 1393 roku. Wówczas osada Leszczno stanowiła własność Stefana z Karnina który posiadał pieczęć herbu Wieniawa. Ród Wieniawitów przybrał od swej osady nazwisko Leszczyńscy. W początkach XVI w. zaczęli przybywać do Leszna Bracia Czescy, którzy byli prześladowani w kraju, znaleźli opiekę rodu Leszczyńskich. Osiedlenie się tychże oraz sprowadzenie tkaczy śląskich do miasta spowodowało szybki rozwój Leszna. Prawa miejskie uzyskało w 1547 roku, Leszno posiadało już wtedy gimnazjum, w którym wykładał między innymi znany uczony i pedagog Jan Ámos Komenský oraz lekarz i historyk Jan Johnston. W latach 1638-1647 mieszkał tu mistyk i poeta Johann Heermann i tu został pochowany. XVII-wieczne Leszno było największym w Wielkopolsce ośrodkiem drukarstwa, związanym z działalnością miejscowych ewangelików (wśród których przeważali uchodźcy z pobliskiego Śląska). W latach 1636-39 nastąpiło znaczne powiększenie obszaru miasta, otoczono je nowymi fortyfikacjami ziemno-bastionowymi. Cztery Bramy (północna Kościańska, wschodnia Osiecka, zachodnia Święciechowska i południowa Rydzyńska) łączyły miasto z przedmieściami. W mieście odbywały się liczne jarmarki, mieszczanie korzystali z wielu zwolnień i odogodnień podatkowych. Towary produkowane w Lesznie eksportowane były do Saksonii, Moskwy i na Litwę. Złoty okres dla Leszna zakończył się w 1655 roku, miasto zostało spalone i zniszczone, ponownie w 1707 roku, a w roku 1709 zaraza zdziesiątkowała Leszno. Również wielkie pożary w 1767 i 1790 nie oszczędziły miasta. W drugim rozbiorze Polski Leszno zostało wcielone do Prus a mieszkańcy aktywnie przeciwstawiali się pruskiej polityce germanizacyjnej. Miasto chlubnie zapisało się w Powstaniu Wielkopolskim. Do Polski powróciło na mocy Traktatu Wersalskiego 17 stycznia 1920 roku. W okresie międzywojennym miasto miało charakter handlowo-usługowy i nie odgrywało większej roli w życiu gospodarczym. Po okresie wysiedleń, eksterminacji ludności żydowskiej, do Leszna 31 stycznia 1945 wkroczyły wojska radzieckie. Okres powojenny to etap szybkiej rozbudowy i przebudowy miasta. Powstało lotnisko szybowcowe w Strzyżewicach, wybudowano dworzec kolejowy i autobusowy, powstało wiele osiedli mieszkaniowych (Osiedla: Grunwald, Sułkowskiego, Przyjaźni, Wieniawa), miasto zyskało szeroką arterię Al. Konstytucji 3 Maja która wyprowadziła ruch poza centrum miasta, wybudowano Halę widowiskową Trapez na 800 miejsc, Krytą Pływalnię Akwawit, ścieżki rowerowe. W latach 1975-1998 Leszno było stolicą województwa leszczyńskiego. W 1977 roku przyłączono do Leszna Zaborowo, Gronowo i część Strzyżewic wraz z lotniskiem szybowcowym. Obecnie jest miastem na prawach powiatu grodzkiego.


Wstecz